بنده به عنوان کسی که اکثر قریب به اتفاق آثار شریعتی را مطالعه و
پرونده ساواک وی را به دقت بررسی کرده است، وی را روشنفکر مذهبی نمیدانم.
در آثار شریعتی بدبینی تندی نسبت به روحانیت دیده میشود. این موضوع
یکی از اشتباهات شریعتی بود، چون از سویی اعتراض روحانیون سنتی را بر
انگیخت و از طرف دیگر روحانیونی را که نسبت به اهداف شریعتی وقوف بیشتری
داشتند، خلع سلاح میکرد.
تذکر دوستان و روحانیون انقلابی به وی موجب تجدید نظر در مواضع شریعتی نسبت به روحانیون شد.
در جلسه پرسش و پاسخی که بعداً به صورت کتاب چاپ شد، وی اتهامات خود
علیه روحانیت را توجیه کرد و مدعی شد انتقادات من به روحانیت است نه
عالمان دین . ما در تشیع روحانی نداریم، عالم دین داریم. گرچه این توجیه
قابل قبولی نبود، ولی وی تلاش کرد تا با تعریفی جدید از روحانیت،
گذشتهها را ترمیم کند.
امام خمینی(ره) در ختم آیتالله آقا مصطفی به صورت اشاره، هم از
روحانیونی که شریعتی را مرتد میدانستند گله کرد و هم از شریعتی که
عالمانی چون مجلسی را متهم میکرد. امام خمینی با کنایه شریعتی را
روشنفکری معرفی کرد که به اسلام خدمت میکند.
مدیر سایت : ما این مطلب را از زبان حسینیان زدیم و نمیدانیم تا چه حد درست است اما حسینیا سگ کی باشه که بخواد در مقابل تاییدات خمینی و امام موسی صدر و ... شریعتی را رد کند !