شطرنج

 

از اضطراب رسیدن پر است جاده ی عشق  

چه باک باشدش از غم دگر فتاده ی عشق؟

 

هنوز فلسفه ی درد را نفهمیدم

مگر تو یاد دهی با زبان ساده ی عشق

من اختیار خودم را به عشق می سپرم

به باد می دهد آخر مرا اراده ی عشق

دلم به شعله ی عشق تو آشنایی داشت

که عاشقت به وجود آمد این براده ی عشق

هنوز شاه غمت نیستم در این شطرنج

اگرچه مات رخ توست این پیاده ی عشق