به هنگام بازدید از یک بیمارستان روانى،
از روانپزشک پرسیدم شما چطور میفهمید که یک بیمار روانى به بسترى شدن در
بیمارستان نیاز دارد یا نه؟
روانپزشک گفت: ما وان حمام را پر از آب میکنیم
و یک قاشق چایخورى، یک فنجان و یک سطل جلوى بیمار میگذاریم و از او میخواهیم که
وان را خالى کند.
من گفتم: آهان! فهمیدم. آدم عادى باید سطل را بردارد چون
بزرگتر
است.
روانپزشک
گفت: نه! آدم عادى درپوش زیر آب وان را بر میدارد... شما میخواهید تختتان کنار
پنجره باشد؟