نعمت دیدار (شعر)

در انتظار دیدن روی روی دل آرای تو

                           مانده به ره دیده ی این عاشق شیدای تو

ای به سفر رفته که چشمم به رهت شد سفید

                                                  کی ز در آیی که شوم محو تماشای تو

اگر شود قسمت من نعمت دیدار تو

                                                   به دیدگان خود کشم خاک کف پای تو

بهره ور از سفره ی احسان تو نه منم

                                                 خلق جهان ریزه خور خوان عطایای تو

روزی اگر دست برون آوری از آستین

                                                    جهان منوّر شود از آن ید بیضای تو

به حقِّ حق ، عقاید و صفات و اعمال کَس

                                                 قبول حق نمی شود ؛ مگر به امضای تو