آفرینش ریاضی

هر چه انسان بیافریند خدا آفریده است ...

ریاضیات یک خصوصیت جالبی داره . که این خصوصیت یکی از تمایزات اساسی ریاضی با سایر علوم است . که به نظر من تنها در انحصار ریاضی است .
در ریاضی با تعریف یک مفهوم عالمی به سوی شما گشوده می شود که خود اسرار فراوانی دارد . وقتی شما یک مفهوم ریاضی را تعریف می کنید ، تمام قضایا و نتایج ناشی از آن تعریف آفریده می شود . یعنی بلافاصله پس از تعریف مفهوم عالمی شکل میگیرد . هر چند در آن لحظه چیزی از آن عالم بر ریاضی دان نمایان نباشد . بعد از تعریف است که ریاضی دان باید به جستجو و کشف روابط جدید در این عالم بپردازد و قضایای موجود را یکی پس از دیگری ثابت کند . وقتی مدتی ریاضی دان در درون این عالم گشت و گذار کرد ، ریاضی دان از فضایی در ریاضی و خارج از آن عالم قبلی رابطه این عالم جدید را با سایر بخش ها بررسی میکند . و ارتباط را بیان و شاید خود این ارتباطات عالم جدیدی را ایجاد کند . مثلا ریاضی دان در فضایی جبری مفهوم گروه را تعریف میکند . تمام قضایا و مفاهیم و روابط در مورد گروه ها ایجاد می شود . سپس با گذشت زمان ریاضی دان از خارج جبر (و البته درون ریاضی) به جبر می نگرد . ارتباط این بخش را با سایر بخش ها مانند هندسه ، آنالیز و … بررسی میکند و این چنین شاخه های جدید ریاضی خلق می شود.
آفرینش ریاضی این چنین معنا میگیرد . چنان که حتی شاخه هایی در ریاضی محض خلق می شود که هیچ کاربرد خارجی ندارد و تنها مفاهیم ذهنی است . عالم هایی که در ذهن ریاضی دان هاست .
اما چرا گفتم این خاصیت منحصر به ریاضی است ؟ در تمام علوم غیر از ریاضی ، کاری که دانشمندان و محققین آن رشته می کنند آن است که آنچه از واقعیت را که می بینند ، شرح دهند . یعنی وظیفه شان تنها کشف آنچه در اطراف ما وجود دارد ، است . در علوم انسانی و حتی فلسفه هم چنین است . آنها تنها به ” هست ها ” توجه دارند و تمام تلاششان بیان دقیق و صحیح این ” هست ها ” است . اما در ریاضی بخشی به علت مسائل تجربی ایجاد می شوند که اینها هم کشف است . اما بخش دیگری هم دارد و آن آفرینش عالم های تازه است . البته احتمالا جز ریاضی دانها (و ریاضی خوانها ) کسی به این عوالم اهمیت نمی دهد !!
.:: نکته :

آفرینش در ریاضی توسط انسان اصلا به خدا شناسی اسلامی آسیب نمی زند ، که هر چه انسان بیافریند خدا آفریده است !